قدس آنلاین - گروه استان ها - غلامرضا محمدمرادی: بروز و ظهور ایثار، شجاعت، شهامت، استقامت و مردانگی مردمان این سرزمین  در دوران طلایی ۸ ساله دفاع مقدس و خلق خاطره های رنگارنگ؛ یکی از مثنوی های ماندگار حماسه سازان زاگرس نشین است.

جای جای استان ایلام  در دوران سخت دفاع مقدس باید به عنوان یادمان های ملی و جهانی به ملت های آزادیخواه و حق طلب معرفی و شناسانده شوند تا اوج حق طلبی و مظلومیت ساکنان دروازه عتبات عالیات" ایلام " فراگیر شود.

یکی از این برندهای ایثار و مقاومت  که در ۲۳ بهمن ماه سال ۱۳۶۵ با غرش هواپیماهای رژیم بعث عراق در نقطه ایثار و سرزمین لاله های خونین فوتبال" چوار " رقم خورد و جمعی از فوتبالیست‌ها، مربیان، ورزشکاران و تماشاگران در دقیقه ۵۵ عروج یافتند؛ واقعه تلخ و دلخراش زمین فوتبال چوار است.

سال ها از این ماجرای حزن انگیز می گذشت و از این سمبل بی نظیر و مستند مظلومیت ایلامیان و ایرانیان در آن جنگ نابرابر؛ جز بزرگداشتی سالیانه و محدود یادی به میان نیامد و این نام ماندگار از" چوار " فراتر نرفت و به جایی پرواز نکرد تا اینکه...

جمعی از جوانان، رسانه ها و مسئولان  محلی با محوریت جوانی خوش فکر به نام «حجت اله هاشم بیگی» نام سرزمین لاله های خونین فوتبال از مرزهای ایلام فراتر رفت و در گستره ایران طنین انداز شد.

وزرا، مسئولان و مدیران استانی و فرا استانی زیادی  بارها در محل عروج" ستارگان فوتبال " حضور یافتند و قول و قرارهای متنوع بافتند و رفتند و تا کنون جز مستطیلی سبز رنگ" چمن مصنوعی " با محوطه ای غیر استاندارد و فاقد حداقل امکانات و تجهیزات؛ نه از موزه دفاع مقدس خبری هست، نه از یادمان...

به محض فراگیر شدن دردهای پیدا و پنهان این واقعه جانکاه؛ دوقلوهای هنرمند " صیدخانی " های مستند ساز؛ فکر هنری و وقت ضیق خود را مصروف این ارزش معروف ساختند تا از این مظلومیت تاریخی فیلمی مستند بسازند و این حماسه را جهانی کنند اما...!

محدویت های مالی، کوته فکری ها، نمی توانیم ها، کم توجهی ها، بی کسی ها و محرومیت های ایلام و...؛ دست به دست هم دادند تا علی رغم همه تلاش های طاقت فرسای این دو جوان رنج کشیده و تیم هنری شان و نیز وعده و وعیدهای رنگارنگ مسئولان گوناگون؛ این کار عظیم فرهنگی تا حدودی به سرانجام نرسد و نام ایلام خوشنام همچنان در همان مستطیل سال ۶۵ گمنام و مظلوم باقی بماند.

آری! باید به حال این استان به خاطر این همه کم توجهی ها و کم لطفی هایی که مسئولان اجرایی و ورزشی، نمایندگان و مدیران استانی و کشوری در حق ایلام روا می دارند و تلاش مضاعفی برای معرفی و شناساندن واقعیات ماندگارش( علی الخصوص حادثه فوتبال چوار ) ندارند، خون گریست.

اگر این واقعه دردناک در هر کجای دیگری از ایران و جهان شکل می گرفت، چه بسا الان در شبکه های مختلف رسانه های ملی و بین المللی جا خوش کرده بود و به محلی برای بازدید حق طلبان، جهانگردان، گردشگران و راهیان نور تبدیل شده بود و همگان آرزو می کردند  که قدم در این نقطه" ایثار و شهادت " بگذارند و از نزدیک با این واقعیت تلخ آشنا شوند.

امید است استاندار، نمایندگان، مدیران و مسئولان اندکی به خود آیند و از این داشته بی نظیر فرهنگی و " برند "  ورزشی ماندگار بهره ببرند و توجه تمام دنیا را به سرزمین لاله های فوتبال" ایلام " معطوف سازند.